Kilkanaście festiwali i organizatorów wydarzeń z całej Polski opracowało Kodeks Odpowiedzialnych Festiwali, tym samym deklarując współpracę i działania w kierunku zrównoważonego rozwoju. - “Naszym celem jest zachęcanie do poszanowania natury i siebie nawzajem” - to główna teza tego dokumentu i zarazem efekt spotkania, jakie odbyło się niedawno w Chutorze Gorajec.

Kielecki Teatr Tańca organizuje kolejną edycję ogólnopolskich warsztatów tańca jazzowego. Zajęcia, które odbywać się będą na przełomie lutego i marca, poprowadzą pedagodzy z Kieleckiego Teatru Tańca.

Miło mi zakomunikować wszystkim Czytelnikom portalu, że kilka tygodni temu nakładem wydawnictwa „Instytut Literatury” ukazała się debiutancka powieść naszego stałego współpracownika, Bartosza Popadiaka. Powieść, będąca nagrodą główną w I Ogólnopolskim Konkursie na Książkę Literacką pn. „Nowy Dokument Tekstowy” w kategorii epika, zabiera czytelnika do postapokaliptycznego świata, w którym ten, kto panuje nad językiem, dosłownie panuje nad rzeczywistością.

Kielecki Teatr Tańca zaprasza na niezwykły spektakl familijny. 11 stycznia o godzinie 18 na deskach teatru będzie można obejrzeć „Dziadka do orzechów” choreografii Elżbiety i Grzegorza Pańtaków.

Dziadek do orzechów w wersji Kieleckiego Teatru Tańca stanowi piękną, barwną kompozycję, poruszającą wyobraźnię dzieci i wzruszającą dorosłych.
Fabuła przedstawiona za pomocą tańca, niezwykle obrazowa i bardzo ciekawa pod względem instrumentalnym muzyka oraz świąteczna tematyka pozwoli widzom przenieść się w świat magii i fantazji. Ważnym aspektem przedsięwzięcia jest chęć przybliżenia widzom piękna muzyki Piotra Czajkowskiego. Dziadek do orzechów jest uważany za jedno z najlepszych dzieł kompozytora, który używając w swym dziele raczej nietypowych instrumentów jak: trąbki czy bębenki, starał się oddać świat dziecięcej wyobraźni.
Autorami choreografii do tego magicznego widowiska będą Elżbieta Szlufik-Pańtak i Grzegorz Pańtak. Połączenie muzyki Piotra Czajkowskiego z techniką tańca jazzowego i współczesnego jest nośnikiem ogromnej wartości historycznej, edukacyjnej i poznawczej. Niezwykle istotnym atutem produkcji są również kostiumy i scenografia, zaprojektowane przez uznaną scenograf i kostiumograf Małgorzatę Słoniowską, na stałe współpracującą z Operą Wrocławską.
Główną bohaterką spektaklu jest Klara, która otrzymała od Mikołaja lalkę – dziadka do orzechów. Zauroczona prezentem dziewczynka, po dniu pełnym emocji, zapada w magiczny sen. Jej pragnienie spotkania miłości sprawia, że dziadek do orzechów przeistacza się w pięknego Młodzieńca, którego Klara obdarza silnym uczuciem. Razem, z pomocą zabawek pokonują armię mysz i odbywają przedziwny spacer po odmienionej galerii handlowej. Przedmioty ze sklepowych półek ożywają i zabierają naszych bohaterów w taneczną podróż dookoła świata. Klara i Młodzieniec swoją wędrówkę rozpoczynają w cukierni, smakując torty, cukierki, precelki i lody. Będąc w sklepie z butami tańczą taniec hiszpański, w kawiarni aromatyczna kawa przenosi ich w arabski Bliski Wschód. Świat chiński to sklep z porcelaną i porcelanowym młotkowym rozbójnikiem. Swoją wędrówkę kończą w kwiaciarni, gdzie Klara zamienia się w białą różę, a Młodzieniec w ogrodnika. Pragnienie Klary o wymarzonej miłości znajdzie spełnienie w ślubie z Młodzieńcem i weselu, na którym bawią się wszystkie postaci z sennych marzeń.
Spektakl zrealizowano we współpracy ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Kieleckiego Teatru Tańca.
Słowo od choreografów:

Niedawno minęła 120. rocznica światowej petersburskiej prapremiery Dziadka do orzechów. Od tamtego czasu spektakl stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych tytułów baletowych na całym świecie. Do dziś z wielkim powodzeniem wystawiany jest w oryginale autorstwa L. Iwanowa, ale także w wersjach zmienionych, wykorzystujących jedynie niektóre oryginalne choreografie np. wersja W. Wajnonena.
Można wymienić wiele innych wersji znanych dziś choreografów: F. Ashtona, G. Balanchina, J. Neumeiera, które również weszły do stałych repertuarów w znaczących teatrach na całym świecie: Sadler’s Wells Ballet, New York City Ballet, Ballett der Städtischen Bühnen Frankfurt am Main. Magia tradycji i chęć odwołania się do niej sprawia, że tworzone są nadal autorskie wersje oparte na kluczowej perypetii z pierwszego aktu oraz atrakcyjności, nieco luźno związanych z fabułą, charakterystycznych tańców z aktu drugiego. Wersje te jednak często przenoszone są w inne realia i przestrzeń np. odebrana z entuzjazmem widzów wersja M. Bourne’a we współpracy z ATC i Sadler’s Wells (2002) , osadzona w domu dziecka, realizowana za pomocą stylów tańca współczesnego bez tańczenia na pointach.
Dzisiejsza wersja naszego autorstwa, dostosowana jest do profilu zespołu modern jazzowego, jakim jest Kielecki Teatr Tańca. Niezwykła muzyka P. Czajkowskiego daje choreografowi wiele możliwości interpretacyjnych, również, gdy środkiem wyrazu stają się style tańca jazzowego, począwszy od ich odmian scenicznych do dziś bardzo popularnych odmian ulicznych (locking, poping, hip hop). Dokonując niewielu drobnych przesunięć części muzycznych, opieramy się w całości na pełnej wersji muzyki Czajkowskiego, budując dwuaktowy spektakl dla dzieci i widzów dorosłych.
Akcję spektaklu umieściliśmy w czasach współczesnych, w popularnej dziś galerii handlowej, gdzie spędzamy część przedświątecznego czasu, zaaferowani wybieraniem prezentów dla najbliższych i świątecznymi zakupami. Spacerując między sklepowymi witrynami, dajemy się uwieść magii ich wyjątkowego wystroju, poddajemy się nastrojowi świątecznych melodii i wielobarwnych świateł. Gdzieś w głębi serca chcemy być porwani do krainy wyobraźni, beztroskiego dzieciństwa, w której będziemy mogli poczuć się jak dzieci, otwierające prezent.
Świąteczny czas jest przepiękną chwilą spotkań, wspomnień, radości i spełniania marzeń. Czasami sprezentowana lalka na chwilę zastępuje nam bliskość drugiej osoby, jak w przypadku naszej bohaterki Klary, która otrzymała od Mikołaja lalkę – dziadka do orzechów.

Zauroczona prezentem Klara, po dniu pełnym emocji, zapada w magiczny sen. Jej pragnienie spotkania miłości sprawia, że dziadek do orzechów przeistacza się w pięknego Młodzieńca. Kiedy we śnie zmuszona jest prowadzić walkę z myszami, Młodzieniec pomaga jej wyjść cało z tej opresji. Dziewczynka obdarza Młodzieńca pierwszą, silną miłością. Razem odbywają przedziwny spacer po odmienionej galerii handlowej. Przedmioty ze sklepowych półek ożywają i zabierają naszych bohaterów w taneczną podróż dookoła świata. Klara i Młodzieniec swoją wędrówkę rozpoczynają w cukierni, smakując torty, cukierki, precelki i lody. Będąc w sklepie z butami tańczą taniec hiszpański, w kawiarni aromatyczna kawa przenosi ich w arabski Bliski Wschód. Świat chiński to sklep z porcelaną i porcelanowym młotkowym rozbójnikiem. Swoją wędrówkę kończą w kwiaciarni, gdzie Klara zamienia się w białą różę, a Młodzieniec w ogrodnika. Pragnienie Klary o wymarzonej miłości znajdzie spełnienie w ślubie z Młodzieńcem i weselu, na którym bawią się wszystkie postaci z sennych marzeń.
Jednak sen się kończy, a rzeczywiste pragnienie pozostaje. Cudownie byłoby, gdyby nasze senne marzenia i pragnienia stawały się rzeczywistością…
Elżbieta Pańtak i Grzegorz Pańtak

Spektakl będzie można obejrzeć 11 stycznia o godzinie 18,00.
Rezerwacja biletów 41 367 67 12, www.ktt.pl
Bilety w cenie 30 (ulgowy), 50, 60 zł (normalny).
muzyka: Piotr Czajkowski
choreografia: Elżbieta Pańtak, Grzegorz Pańtak
scenografia i kostiumy: Małgorzata Słoniowska

To dobra wiadomość dla wszystkich miłośników greckiej muzy Talii. Pierwszy w Kielcach teatr rozrywki prowadzony przez małżeństwo aktorów Teresę i Mirosława Bielińskich rozpoczyna współpracę z KCK.

To był jeden z koncertów przygotowanych z okazji przypadającego w tym roku jubileuszu 25. lecia obecności na scenie najsłynniejszego i chyba najbardziej znanego poza granicami naszego kraju tria jazzowego – Marcin Wasilewski Trio. Tworzą go Marcin Wasilewski (fortepian), Sławomir Kurkiewicz (kontrabas) i Michał Miśkiewicz (perkusja).

W Arenie Ursynów Bobby McFerrin wystąpił w towarzystwie znakomitego tria muzycznego, w składzie którego znaleźli się pianista i akordeonista Gil Goldstein, perkusista Louis Cato i basista Jeff Carney. To był jedyny w Polsce koncert znakomitego wokalisty z nowym, autorskim projektem.

Duże, międzynarodowe i interdyscyplinarne widowisko sceniczne inspirowane twórczością jednego z bardziej wszechstronnych i cenionych polskich artystów współczesnych będzie prezentowane podczas 11. edycji Ery Schaeffera

„Graj, póki grasz”, to teatr instrumentalny Schaeffera w nowej odsłonie. Spektakl będący kolażem kreacji aktorskich, tańca współczesnego i różnych form muzycznych został wyprodukowany przez Fundację Przyjaciół Sztuk AUREA PORTA. Fundacja od lat propaguje twórczość Bogusława Schaeffera – kompozytora, dramaturga, grafika, filozofa – artysty awangardowego, który lekceważył kanony i sam mówił, że „w sztuce nie wolno niczego powtarzać za innymi”.
Stworzony przez Fundację AUREA PORTA Festiwal ERA SCHAEFFERA, w którym spotykają się artyści reprezentujący różne dziedziny sztuki o różnej stylistyce, nie tylko mocno zaznaczył się na mapie ważnych kulturalnych wydarzeń Warszawy. Jego odsłony są prezentowane także w różnych miastach w Polsce i na całym świecie. Tylko jesienią tego roku skład artystyczny zbliżony do tego, który zawita w Częstochowie z schaefferowskim teatrem instrumentalnym, wystąpił z sukcesem w Madrycie.
Reżyseria i Scenariusz: Maciej Sobociński (reżyserował już wcześniej w Teatrze im. Adama Mickiewicza  w Częstochowie).
Wystąpią: wirtuoz akordeonu – Marcin Wyrostek z zespołem Corazon oraz charyzmatyczny raper – Andy Ninvalle, a także aktorzy: Lidia Bogaczówna, Izabela Warykiewicz, Marcel Wiercichowski, Sean Palmer i Witold Jurewicz (tu w roli tancerza, wcześniej był choreografem przy powstawaniu bajki dla dzieci „Niesamowita przygoda Robaczka Kłaczka” oraz  spektaklu dla dorosłych „Miasto Szklanych Słoni” w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie).
- „Zakładaliśmy, że będziemy świętować w tym roku z profesorem jego 90. urodziny. Jednak profesor odszedł, stąd mój pomysł na „karuzelę Bogusława Schaeffera”, spektakl zawieszony między życiem a śmiercią, świętowanie urodzin i wspominanie. Nie będzie to jednak smutne święto, przeciwnie – po Schaefferowsku wyzwolone, szalone i spontaniczne. Ludzie w jego sztukach po gombrowiczowsku przeglądają się nawzajem, zdzierają z siebie maski, atakują, a potem przytulają. Działa to najpełniej, gdy aktor jest obecny na scenie. W jego sztukach wciąż pojawia się refleksja nad tym, kim aktor jest i po co występuje…” - tak o Festiwalu mówi sam reżyser Maciej Sobociński.

Projekt dofinansowany jest ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu promocji kultury.
Patroni Medialni: Legalna Kultura, polmic.pl, e-Teatr.pl, AICT,  Dziennik Teatralny oraz Związek Artystów Scen Polskich ZASP – Stowarzyszenie
Sponsorzy: Duravit, Hotele Mercure i Ibis w Częstochowie
Partner: Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie

Zapraszamy na niezwykłe wydarzenie sięgające do twórczości artysty, który stał się źródłem inspiracji dla następnych pokoleń.
Festiwal Era Schaeffera to wydarzenie cykliczne z pogranicza muzyki, teatru i tańca, oparte o bogaty dorobek twórczy genialnego polskiego współczesnego kompozytora, teoretyka muzyki, dramaturga, filozofa i grafika Bogusława Schaeffera odbywające się regularnie w sezonie jesiennym nieprzerwanie od 2009 roku w Warszawie. Festiwal jest multimedialnym i audiowizualnym wydarzeniem inspirowanym dźwiękiem, słowem, ruchem, obrazem, utrzymanym w technice collage'u.
Bogusław Schaeffer był nazywany Leonardem da Vinci XXI wieku przez prof. Richarda Demarco (promotor Tadeusza Kantora w 70 tych latach, założyciel Festiwalu Fringe  w Edynburgu, Ambasador prof. Schaeffera w krajach anglojęzycznych). Stefan Kisielewski określił go "ojcem nowej muzyki w Polsce". Znany, amerykański krytyk jazzowy Leighton Kerner uznał „Koncert jazzowy” Schaeffera za „najbłyskotliwszy utwór jazzowy od czasów Błękitnej Rapsodii George’a Gershwina.” Z kolei Tomasz Stańko uważał Bogusława Schaeffera za „wielką, charyzmatyczną postać awangardy muzycznej. Jej synonim.”
Bogusław Schaeffer wciąż jest bardziej znany za granicą niż w Polsce. Istotą projektu Fundacji Przyjaciół Sztuk Aurea Porta jest promocja i upowszechnianie dorobku artystycznego tego wszechstronnego twórcy. Jako artysta awangardowy, lekceważący kanony, często odosabniał się stylistycznie i technicznie. Jego pogląd na sztukę, że „w sztuce nie wolno niczego powtarzać za innymi” odzwierciedla się w autorskiej twórczości. Również w tym aspekcie dzieła artysty są nieskończonym źródłem inspiracji dla kolejnych pokoleń.

To był znakomity i nieco inny, bo kameralny koncert. Na scenie Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, na zaproszenie Cracovia Music Agency i Fundacji My Polish Heart, pojawili się Richard Bona i Afredo Rodriquez.

Bobby McFerrin już za nieco ponad miesiąc wystąpi w Warszawie. Na scenie w Arenie Ursynów usłyszymy go w towarzystwie muzyków: Gila Goldsteina (piano), Louisa Cato (bass, guitar) i Jeffa Carrey’a (electronic instruments). To będzie jedyny występ tych artystów na „żywo” w Polsce.