Zapora w Solinie zimą | ||||
|
Pierwsze projekty zagospodarowania hydroenergetycznego Sanu, jednego z największych prawych dopływów Wisły, powstawały w okresie XX – lecia międzywojennego. Autorem koncepcji był profesor Politechniki Warszawskiej Karol Pomianowski, który proponował wybudowanie zapory o wysokości około 15 metrów, a następnie ujęcie wody kanałem otwartym i sztolnią bezciśnieniową oraz elektrownią o mocy przekraczającej nieco 3 MW. Wtedy też przeprowadzono dokładne badania geologiczno – hydrologiczne w dolinie tej największej bieszczadzkiej rzeki. Jednak na drodze do realizacji ówczesnych planów stanął wybuch II wojny światowej. Do planów budowy przegrody rzeki san powrócono w połowie lat 50 poprzedniego stulecia, kiedy to za sprawą zespołu projektowego pod kierunkiem inżyniera Bolesława Kozłowskiego na miejsce budowy zapory wybrano przewężenie doliny Sanu powyżej ujścia rzeki Solinki, koło wsi Solina. Na początku XXI wieku zaporę gruntownie zmodernizowano zwiększając moc elektrowni ze 136 do 200 MW. Wymieniono część turbin, zmodernizowano generatory oraz dokonano wymiany nieco przestarzałej aparatury, urządzeń czy wreszcie wysłużonych układów. Dzięki wybudowaniu przegrody na Sanie powstał jeden z piękniejszych i bardziej urodziwych sztucznych zbiorników w naszym kraju. Latem nad Solinę ciągną nie tylko liczne rzesze miłośników sportów wodnych, ale przede wszystkim wędkarzy. Najbardziej znaną miejscowością wypoczynkową nad brzegami akwenu jest Polańczyk. Zdjęcie miniaturka pochodzi z serwisu maszwolne.pl |
Poprawiony ( niedziela, 26 marca 2017 08:57 ) |